Orain dela egun gutxi, nire familiko batek topo egin zuen euskal abesbatzen munduan pisu bikaina izan duen gizon batekin. Barkatuko didazue izena hemen ez esategatik, ez da beharrezkoa. Baina bere komentarioa bai kuriosoa iruditu zitzaidalako hemen jarriko dizuet.
Gizon honek, gutxi gora behera, honela esan zion nire senidekoari:
– Aizu, barkatu, Iñakik, telebistakoa zergatik egiten du?, zer da konpromiso bat? ala, bere lanan behartzen dute nolabait?
Hau entzuterakoan parra bizian hasi nintzen hasiera batean, baina pare bat aldiz pentsatzerakoan gauza serio eta triste zela konturatu nintzen.
Nola ikusten dute abesbatzen munduko jerifalte eta guruak Oh Happy Day saioan egiten ari gerana? Ba benetan pentsatzen dut beraientzat hau bigarren dibisioko lana dela. Hori ez da MUSIKA esango dute bere buruari. Hori show hutsa da, pentsatuko dute. Euskal kalitateko abesbatzak ez dira beine joku txotxolo horretara apuntatu behar…. Eta abar, eta abar…
Mentalidade hau, ziur nago, bat baino gehiagok izango dute gu larunbatero ikusterakoan (hori bai, hortxe daude saio guztiak ikusten, noski). Eta tristea dela iruditzen zait. Abesbatzen munduan egiten den lana kaleratzeko eta ezagun arazteko komunikabideetan erabiltzen diren teknika berriak ezagutu eta erabili behar ditugu. Jendeak gustokoa ba du kasting, nominazioak eta horrelako kontzeptu berriak, zergati ez erabili? Jendeak gustokoa ba du Mekano edo Abba ko abestiak, zergatik ez abesbatz batekin abestu. Tarteka, guk gustokoa dugun abestiak sartuko ditugu baita, ez? Jendeak, talde bakoitzeko informazioa, bideoak eta honelakoak ikusteak gustokoa ba du, zergatik ez egin?
Bestela beti berdina izango da. Kontzertuak elizetan, oso jende gutxi entzuten, programa nahiko triste gehienetan…
Estilo berri bat beharrezkoa da.
Ados nago zurekin Iñaki.Triste da horrela pentsatzea.Mundu horretan (abesbatzen munduan) lana egiten duten «Guruei» gauzak ez aldatzea, berdin jarraitzea, komeni zaie… orduan…zergatik gauzak aldatu?zergatik innobatu?..Aurrera zure bidearekin…
BERRIZTATU ALA HIL!!! Renovarse o morir.
Ez diñot tradizioa ahaztu behar danik, baina gaurkotzea derrigorrezkoa da «kandeleroan» jarraitu nahi ezkero.
Zoritxarrez, ortodoxo asko dagoz oraindik, musika munduan, berriztapen hau ulertzen ez dabenak.
XXI. mendean gagozala!!!!!!!
Zorionak zuretzat eta zure talde guztientzako.
Supongo que me habrás reconocido. De «Camerata». Vi el sábado el programa y soy también de los que opino que, renovarse o morir. Estamos viendo que somos multitud de coros (malos la mayoría) cantando siempre lo mismo y de la misma forma que a finales del XIX. Hemos leido en el Foro de Camerata a sus sesudos Foristas poner a parir cualquier cosa que se salga de sus parámetros obsoletos y encima se quejan de que no hay jóvenes, que no se enganchan a la Música Coral. Cómo les va a gustar arrimarse a una pila de «carcamales» cantando el Christus Factus est de Palestrina (aunque sea preciosa).
En definitiva, creo que estamos en la misma onda.
Cambiando de tema, estoy interesado en adquirir el libro de «100 años de música…» y también un C.D. grabado por el organista Olea en la Iglesia de San Nicolás de Bari de Algorta (mi feudo) perosoy muy burro con esto de la informática y «no me atrevo» a hacer la compra por este canal. Indícame otra fórmula alternativa, si la hay.
El próximo sábado, día 7, nuestro Coro «Biotz-Alai» como desde hace 19 años, irá a Donosti a echar unas cantas «por lo viejo», empezando en el Monumento a Sarriegi a las 12 h. aproximadamente, luego solemos ir a su casa natal, y a continuación a las escalinatas de Santa María, perfecto altavoz para entonar algo tradicional. Terminaremos comiendo en una Sidrería de Orio. Si no tienes otra cosa mejor que hacer y me quieres conocer, yo estaría en cantado de saludarte.
Un abrazo